Notesta
in pratza mia
cun
su lugori dei is isteddus
apu
intendiu in zunkinia
de
su silenziu is fueddus.
Cun
su lamentu de sa zonca
in
sa notti scurigada,
benida
m'est a conca
una
boxi Trotoxada.
Una
boxi conoxida
de
scelu provenienti,
in
s'istintu fu nodida
e
in su coru permanenti.
Sa
zonca ddui torrada
e
su cuccu arraspondiada
sa
boxi soffocada
de
atesu suncurriada.
Poite
non dd'ascutasa
sa
boxi mia scannida,
no
funti cosas futasa
ma
po spreviu est arricida.
Tra
sa matta de sa figu
e
cussa de sa prama,
in
mesu a cussu oprigu
intendia
sa boxi e mama.
Mama
ite mi narada
in
sa notti lugorida
medas
tempus dda separada
da
candu fu partida.
“Cun
totu is fillus ki apu tentu,
nemus
mi onorada,
no
posseinti sentimentu
ki
in sa vida dd'avvalorada.
Ognunu
teni cosa
ki
de un ateru separada
est
arti bellicosa
ki
subitu s'imparada.
Cali
tortu est istau subiu
po
no si torrai su fueddu?
Custu
ancora no ddu sciu,
depid'essi
tortu nieddu.
Calli
tortu sbragungiu
de
no si torrai saludu?
In
domu nosta mai s'est biu
ki
in s'atopu abarra mudu.
Candu
in sa cuscientia
naxit
su talentu
rikiedit
ubbidientia
in
su cumportamentu.
Sa
cuscientia est meri
de
d-onnya sentimentu
ognunu
est in doveri
de
unu giustu portamentu.”
E'st
s'anima ki fueddada
in
su coru de sa notti,
in
pratza mia s'arrebada
cramonendi
cun sa motti.
Antonio
Giuseppe Abis
Gonnostramatza,
28 luglio 2012