Adiosu
Bidda mia
Adiosu
bidda mia
deu
partu in continenti,
seu
prenu de angustìa
in
s'anima e sa menti.
Tui
ses terra cunsagrada
cun
fogu e sentimentu,
de
medas ammirada
in
d-onnya giru e' bentu
Adiosu
genti mia
intrisida
de sudori,
de
bosatrus m'est benìa
s'arguzia
e su scipiori.
Is
artis imparadas
ottenias
cun s'impegnu
is
solas credenziadas
po
rendi s'omi degnu.
A
sa genti e' pratza cresia
severa
giudicanti,
de
d-onnya femmia scesia
de
pabasa e de ananti.
Adiosu
sposa mia
de
anima gioiosa,
melus
mottu mi obia,
ki
no ti biri sposa
Adiosu
amigus mius
de
iscolla e de su jogu
de
candu fiaus pitius
impari
in d-onnya logu.
Adiosu
su bixiȃu
chi
m'at biu crescendi,
prangendi
m'anti nȃu:
«ti
ollu bì torrendi».
A
su frumi miu solenu
ki
mi passada in bixiȃu
de
arragodus tui m'at prenu
mi
bidas poi rientrau.
A
babbu miu prangendi
imprassu
in su potabi:
«Ti
ollu bì torrendi,
no
t'indi parra mabi».
Cumenti
fazzu in terra alena
a
cantai sa terra mia,
cumenti
a is canis in cadena
murrungendi
s'arruȋa.
Cun
megus t'indi leu,
e
nemus ddu scidi,
asessi
tui e deu
e
custu non si bidi.
Gonnostramatza,
Giugno 1970
Antonio
Giuseppe Abis