mercoledì 15 gennaio 2014

ADIOSU BIDDA MIA


Adiosu Bidda mia

Adiosu bidda mia
deu partu in continenti,
seu prenu de angustìa
in s'anima e sa menti.


Tui ses terra cunsagrada
cun fogu e sentimentu,
de medas ammirada
in d-onnya giru e' bentu


Adiosu genti mia
intrisida de sudori,
de bosatrus m'est benìa
s'arguzia e su scipiori.


Is artis imparadas
ottenias cun s'impegnu
is solas credenziadas
po rendi s'omi degnu.


A sa genti e' pratza cresia
severa giudicanti,
de d-onnya femmia scesia
de pabasa e de ananti.


Adiosu sposa mia
de anima gioiosa,
melus mottu mi obia,
ki no ti biri sposa


Adiosu amigus mius
de iscolla e de su jogu
de candu fiaus pitius
impari in d-onnya logu.

Adiosu su bixiȃu
chi m'at biu crescendi,
prangendi m'anti nȃu:
«ti ollu bì torrendi».


A su frumi miu solenu
ki mi passada in bixiȃu
de arragodus tui m'at prenu
mi bidas poi rientrau.


A babbu miu prangendi
imprassu in su potabi:
«Ti ollu bì torrendi,
no t'indi parra mabi».


Cumenti fazzu in terra alena
a cantai sa terra mia,
cumenti a is canis in cadena
murrungendi s'arruȋa.


Cun megus t'indi leu,
e nemus ddu scidi,
asessi tui e deu
e custu non si bidi.



Gonnostramatza, Giugno 1970


Antonio Giuseppe Abis