SA FURUNCA A DON LARIU
Don Lariu primu possidenti
de su passau antigu,
d-onnya tramatzesu essenti
dd'adi intendiu amigu.
Su prusu arricu de
proclami
de terrasa in primera,
de marengus e bestiami
de lauru e laurera.
Sa rikesa nomonada
meis passadas prus
impettu,
de gelosa guturada
sa furunca dd'ianta
infettu.
De sa fura nomonada
cun clamori ndanti nau
sa muleri abruskinada
cun su trebi arrobiscau.
Sa rikesa ki cicanta
no ddianta intrabissida
cun sa bertula vacanta
sa furunca fia finida.
Is serbidoris abrusciaus
in sa forada de calcina,
zaraccus inforraus
cun patera in sa ruina.
Su santu cun is marengus
su meri ddu cicada
non dd' iat biu nemus
et issu ribattada.
Su capu furunkeri in sa
ritirada
un omini iat motu,
cramonau cun volverada
“ melua tui motu ki no
deu connotu”.
Antonio Giuseppe Abis
Gonnostramatza 29 Ottobre
2014
